روش های تولید ظروف یک بار مصرف
بررسی روش های نیمه فرمینگ و ترموفرمینگ
امروزه ظروف یک بار مصرف به یکی از حیاتی ترین بخش های زندگی ما تبدیل شده اند. این ظروف در مهمانی های کوچک و بزرگ، جشن ها و مراسم، غذاخوری ها، بوفه ها، رستوران ها و ... کاربردهای فراوانی دارند و نحوه تولید آن ها نیز روزبه روز تغییر می کند. از همین رو بد نیست بدانید که این فراورده های پلاستیکی چگونه تولید می شوند.
روش های بسیاری برای تولید ظروف یک بار مصرف وجود دارد، اما دو روش در میان سایرین صرفه اقتصادی بیشتری داشته و بهره وری مناسبی را برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان دارند.
1- نیمه فرمینگ
در روش نیمه فرمینگ کلیه فرایند تولید در یک دستگاه انجام می شود. ترتیب این فرایند بر اساس شکل گیری مواد اولیه به شکل گرانول پتروشیمی در قسمتی از خط تولیدی است که اسکترودر نام دارد. این مواد ابتدا ذوب شده و سپس تبدیل به ورقه هایی می‌شوند که انعطاف پذیر هستند و به حالتی یکنواخت درآمده اند. این ورق ها پس از عبور از فرایند خنک سازی به زیر قالب هدایت می شوند تا فرایند ساخت تداوم پیدا کند.
البته با توجه به اینکه این خط تولید شامل یک دستگاه با فراوری ساده است، قیمت کمتری هم نسبت به حالت دوم ساخت دارد. همچنین در این سیستم؛ دستگاه با توجه به مراحل تولید، فقط از مواد پلی استایرن برای تولیدات خود استفاده می کند و حالت های دیگر مواد را به صورت ورودی نمی پذیرد. چنین محدودیتی باعث می شود تا کارگاه های کوچک به سادگی از پس تولیدات خود بربیایند؛ اما صنایع بزرگ تر که محصولات با کیفیت تری روانه بازار می کنند، هرگز از آن ها استفاده نمی کنند.
2- ترموفرمینگ:
حالت دوم ساخت که جدیدتر هم هست؛ سیستم ترمو فرمینگ نام دارد و به تازگی در کشورمان از محبوبیت بسیار زیادی برخوردار شده است. این شیوه از ساخت ظروف برخلاف سیستم قبلی شامل دو دستگاه است که یکی از آن ها وظیفه تبدیل گرانول پلاستیک به حالت ورقه ای را بر عهده دارد و دیگری تولید رول همین مواد را انجام می دهد. دستگاه دوم، پرس ترموفرمینگ نام دارد و ورق آماده تولید را با عبور از کوره حرارتی به درجه حرارت لازم برای فرم گیری می رساند. با ورود به قسمت پرسینگ و قرارگیری در زیرقالب؛ عملیات تولید ظروف به اتمام می‌رسد.
مزایا و معایب استفاده از دو روش
- از فواید این سیستم می توان به تولید ظروف از انواع مواد اولیه پلیمری مانند؛ پلی پروپلین،، پی وی سی، پت و پلی‌اتیلن اشاره کرد و حتی در برخی موارد قابلیت تولید ظروف با مواد گیاهی را نیز دارند. البته لازم به ذکر است که در تولید این ظروف به صورت عمده از پروپلین استفاده می گردد که از مزایای بسیاری برای صنعت ساخت این ظروف برخوردار است. این مواد نسبت به تولیدات استایرن خطر کمتری برای سلامت انسان دارد، زیرا مواد گرم و در بیشتر مواقع مایعاتی چون چای داغ موجب تغییر مولکولی این نوع ظروف می شود. استایرن استفاده شده در این ظروف پس از انجام این واکنش های شیمیایی به موادی سرطان زا تبدیل می شود که متأسفانه در کشورمان توجه کمی به آن می شود. با این حال سیستم ترموفرمینگ با توجه به امکان تولید ظروف از مواد پلی پروپلین، تمامی عوامل سرطان زا را از چرخه تولید خارج می کند و در نتیجه محصولی سالم به مصرف کنندگان ارائه می کند.
- امکان تولید پلاستیک از پلی پروپیلن باعث ارزان تر شدن محصول نهایی می شود، زیرا اکثر فراورده های اولیه آن در پتروشیمی های داخل کشورمان در حال تولید است. روانه شدن این مواد به کارخانه ها آن هم از بازار داخلی سبب می شود تا قیمت این محصولات با کاهش بسیاری روبه رو شود و عرضه و تقاضای آن ها را بیشتر کند. درنتیجه، هم تولیدکنندگان و هم خریداران از مزایای قیمتی آن بهره مند خواهند شد. همچنین به دلیل ضایعات پلاستیک بالای این دسته بازیافت آنها با استفاده از دستگاه بازیافت پلاستیک ضروری است.
- در سیستم نیمه فرمینگ، ورق مورد استفاده با ظرفیت محدود تولید می شود و مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در سیستم ترموفرمینگ به دلیل محدود نبودن رول، می توان با تیراژی حدود 3 تا 4 برابر بالاتر از سیستم نیمه فرمینگ تولید کرد.
- در تولید ظروف با سیستم ترموفرمینگ خود رول به صورت مجزا و به تنهایی به عنوان محصول نهایی به فروش می رسد و برای مصارف کارخانه های بسته بندی فرم سیل، پوشه های پلاستیکی یا کارت تلفن و... مورد استفاده قرار می‌گیرد که در حالت اولیه تولید غیر قابل انجام است.
به‌صورت کلی با بررسی مزایای سطحی روش ترمو فرمینگ می‌توان به‌راحتی مشاهده کرد که این ظروف هم از کیفیت بالاتری برخوردارند و هم صرفه اقتصادی بیشتری دارند. در ضمن، استفاده از مواد اولیه گیاهی در برخی از این ظروف آنها را تبدیل به دوست داران محیط زیست می کنند که به‌راحتی قابل تجزیه هستند. در همین بین ظروف خوراکی طراحی شده‌اند که پس از مصرف، قابل بلع و هضم توسط معده انسان هستند که پیشرفتی جدید در تولید ظروف یک بارمصرف به حساب می آیند.
