آشنایی با رنگ‌های روغنی و کاربردهای آن
شاید اولین سوالی که در ذهن داشته باشید تفاوت میان رنگ ها به صورت عمومی است. رزین پایه رنگ های روغنی بر اساس ترکیبات آلکیدی ساخته می شود و از نوع رنگ های پایه حلال به حساب می آیند. این دسته رنگ ها براق هستند و از شفافیت بسیاری بالایی برخوردارند؛ از همین رو ترکیب مناسبی برای رنگ آمیزی فلزاتی نظیر نرده؛ فرفورژه، درب پنجره و ... به حساب می آیند. برای تولید رنگ ها از رنگدانه ها یا پیگمنت استفاده میشود. البته این موارد تنها استفاده های این دسته رنگ نیستند و برای جلا دادن به درب و پنجره های چوبی نیز از رنگ روغنی استفاده می شود. از دلایل استفاده از رنگ های روغنی برای این مصارف، می توان به جلوه داشتن و بازتاب نور بر روی آن ها اشاره کرد که رنگ های مات فاقد این ویژگی هستند. رنگ های مات که برای پوشاندن نواقص سطح استفاده می شوند، در مواردی چون دیوار و سقف کاربرد دارند و این دسته از رنگ ها قابلیت شست و شو ندارند؛ قابلیتی که رنگ های روغنی به آن معروف هستند.
سایر کاربردها
با این که رنگ های تمام روغنی بهترین گزینه ممکن برای سطوح حساس هستند، ترکیباتی دیگری نیز وجود دارند که برای سطوح داخلی نظیر دیوار مناسب هستند. مثلاً ترکیب دو حالت مات و براق (نیمه مات و نیمه براق) انتخاب فوق العاده ای برای نقاشی ساختمانی به حساب می آید. مهم ترین ویژگی این ترکیب، پوشانندگی بسیار بر روی دیوارهای ساختمانی است؛ علاوه بر این، این رنگ های ترکیبی بیش از حد براق نیستند و محیط خانه را بیش از حد روشن نمی کنند.
چنین ترکیباتی (به طور کلی رنگ های روغنی)، از رنگ های کلاسیک و قدیمی به حساب می آیند. این رنگ ها آسیب های زیست محیطی فراوانی دارند و در درجه بعدی بوی بسیار بدی را از خود متصاعد می کنند. این دسته از رزین ها بسیار دیر خشک می شوند و از همین رو آن ها را برای رنگ آمیزی درب و پنجره ها مناسب می کنند. امروزه کمتر کسی این رزین آلکیدی را برای رنگ آمیزی داخل ساختمان استفاده می کند؛ چون اکثر وسایل خانه باید تخلیه شوند و تمامی درب ها و پنجره ها باز بمانند تا رنگ خشک شده و بوی نا مطبوع آن تا حدودی از بین برود. حتی در موارد بسیاری این بو تا یک هفته پس از رنگ آمیزی هم در محیط باقی می ماند. البته نقاشان می توانند از افزودنی های رنگ برای بهبود این آسیب ها استفاده کنند، اما این افزودنی ها به همان میزان قیمت کلی رنگ آمیزی را بالا می برند.
شرایط نگهداری رنگ های روغنی
رنگ های روغنی باید در قالب هایی نگهداری شوند که در برابر آسیب های فیزیکی مقاوم باشند. این مقاومت باید کلیه فرآیند حمل و نقل و استفاده را شامل شود تا با غر شدگی قوطی و ... مواجه نشود. همچنین قابلیت بسته شدن مجدد باید در تمامی قوطی ها وجود داشته باشد؛ زیرا این رنگ ها در معرض هوای آزاد دچار تحلیل و خشک شدگی می شوند. معمولا قوطی های رنگ در یک مصرف تمام نمی شود و از همین رو یک نقاش می تواند از یک قوطی رنگ برای مدت بسیار طولانی نگهداری کند. در نهایت هم یک قوطی رنگ نباید با محتویات داخلی خود واکنش شیمیایی نشان دهد تا در درجه اول باعث تغییر خواص اصلی آن نشده و در درجه بعدی باعث ایجاد حوادثی چون آتش سوزی نشود.
رنگ ها معمولاً در محیط هایی بسته و در دمایی بین 5 تا 35 درجه نگهداری می شوند که ممکن است این شرایط در بین رنگ های مختلف متفاوت باشد. این تفاوت به افزودنی های رنگ استفاده شده در آن رنگ بستگی زیادی دارد، اما به طورکلی هر رنگی باید از یخ زدگی دور بماند.
نکته دیگری هم که در مورد این رنگ ها باید بدانید خطرات آتش سوزی است. این قوطی های رنگ باید از وسایل گرمازا دور نگه داشته شوند و از انبار کردن آن ها در محیط هایی که در معرض تابش نور قرار دارند خودداری شود.
مزایای رنگ های روغنی
- قابلیت شست و شو: این دسته با توجه به افزودنی های رنگ متناسب خود؛ به صورت صد در صدی قابل شست و شو هستند. این یعنی آب، کف و حتی قوی ترین مایعات شوینده نیز می توانند فرآیند تمیز کردن را سرعت ببخشند.
- عایق آب: شاید مهم ترین دلیل استفاده از این رنگ ها عایق بودن و مقاومت آن ها در مقابل آب است. درب و پنجره های چوبی با این دسته از رنگ ها از آسیب هایی چون رطوبت زدگی در امان می مانند.
- پوشش دهی بالا
معایب رنگ های روغنی
- مدت زمان خشک شدن: با توجه به افزودنی های این رنگ، مدت زمان خشک شدن آن طولانی است و پروسه رنگ کاری را ملال آور می کند.
- بوی بد: دلیل بوی بد این رنگ استفاده از حلال های نفتی است که بعضاً تا دو هفته باقی می مانند.
- بازتاب نور: نشان دادن سطوح نا صاف یکی از مهم ترین دلایلی است که بیشتر نقاشی های ساختمانی بدون رنگ های روغنی انجام میشود.
